ذوق

دیشب داشتم فیلم مراسم اسکا.ر امسال رو میدیدم. واقعا لذت بردم، نه به خاطر لباسها و جواهراتی که همه هنرپیشه ها با خودشون داشتند، نه به خاطر هنرپیشه های زیبایی که روی فرش قر.مز با تفاخر از جلوی عکاسها رژه می رفتند و توی نور اون همه فلاش باز چشمهاشون رو خمار می کردند و فیگور می گرفتند. نه هیچ کدوم از اینها این همه لذت رو نصیب من نکرد. لذتم به خاطر نظم فوق العاده مراسم و ایده های جالبی بود که برای هر چه بهتر برگزار شدن مراسم اجرا کرده بودند. برای اهدای هر دسته از جوایز دکور متناسب با نوع حرفه ای که قرار بود جایزه اش داده بشه تغییر می کرد. من از اهدای جوایز بخش موسیقی خیلی بیشتر از همه لذت بردم. کلی رقص و آواز و حرکات هماهنگ، زیبایی این بخش رو چند برابر کرده بود. از همه جالب تر مجری مراسم بود که همه اعلام برنامه ها رو با رقص و آواز اجرا می کرد. واقعا تا 4 صبح مبهوت مراسم بودم و از این همه نظم لذت می بردم و تمام این مدت یه حسرت گنده ته دلم بود... چرا ما بلد نیستیم نظم داشته باشیم، آخه چرا...
راست راستش از یه چیز دیگه هم کلی لذت بردم، اون هم اینکه فهمیدم این همه فیلم و سریال آمریکایی دیدن یه اثر خوب داشته برام. اون هم اینکه بالای 70% تمام حرفها و سخنرانیهای مراسم رو راحت می فهمیدم و واقعا دیشب ذوق زده بودم. حالا نمی دونم چون از موضوع خبر داشتم همه چیز رو می فهمیدم یا اینکه واقعا زبانم بهتر شده. بزارید دلم خوش باشه دیگه... زبانم خوب شده، مگه نه!