۱۳۸۷ دی ۱۲, پنجشنبه

ناگفته



نمی نویسم، حرفهایی هست که گفتنی نیست، نمی شه نوشت، درددلهایی هست که نمی شه گفت، باید توی ذهن تکرارشون کرد، باید برای خودت بازگوش کرد، باید گفت و گفت و سوخت. از ته دل سوخت. باید گفت و حسرت خورد به گذشته ای که رفت و دیگه هم بر نمی گرده، باید آرزوی محال داشت برای آینده ای که بعیده اونجور باشه که تو می خوای... باید گفت، باید از ته دل گفت و گریست، باید گفت. ناگفته های من رو می شنوی؟!




هیچ نظری موجود نیست: