نمی نویسم، حرفهایی هست که گفتنی نیست، نمی شه نوشت، درددلهایی هست که نمی شه گفت، باید توی ذهن تکرارشون کرد، باید برای خودت بازگوش کرد، باید گفت و گفت و سوخت. از ته دل سوخت. باید گفت و حسرت خورد به گذشته ای که رفت و دیگه هم بر نمی گرده، باید آرزوی محال داشت برای آینده ای که بعیده اونجور باشه که تو می خوای... باید گفت، باید از ته دل گفت و گریست، باید گفت. ناگفته های من رو می شنوی؟!
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر